نوم علی یقین خیر من صلوه فی شك. " 1 ".
خوابی كه توام با یقین وباور حق باشد بهتر است از نمازی كه با شك و تردید خوانده شود.
اگر چه نماز یك عبادت است كه به بدن مربوط می‏شود و باید ترتیب موالات را در آن مراعات كرد و چیزی كم و یا زیاد نشود، لكن صحت نماز و جان آن موقوف به معرفت معبود و تذكر و یاد آوری اسماء و صفاتی كه شایسته اوست می‏باشد و به عبارت دیگر نماز حقیقی و روحانی آن نمازی است كه از روی معرفت، ادراك شعول و یقین باشد و در غیر این صورت چیزی جز نمازجسمانی و كالبد بی‏روح نخواهد بود. لذا است كه خواب انسان عالم ، از نماز جاهلی كه توام باتردید در عقیده باشد بهتر است. از این رو وقتی امیرالمومنین علیه‏السلام شنید كه یكی از مردم حروریه (خوارج نهروان) نماز شب بجاآورده و قرآن می‏خواند، فرمود: با یقین خوابیدن بهتر از نماز خواندن با شك و تردیداست.